Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
Fuercies armaes | |
---|---|
Participación empresarial | |
Formáu por |
rama militar (es) rama de servicio (es) unidá militar Loxística militar rear of armed forces (en) |
Bolsa de valores | complexu industrial-militar |
Les fuercies armaes (FF. AA.) tienen como misión fundamental la defensa de la soberanía y la integridá social. Suelen estremase en cañes, servicios armaos separaos qu'arrexunten los recursos militares emplegaos per dichu estáu en tierra (exércitu), mar (armada) y aire (fuercia aérea). Nel casu de los cuerpos policiales el so oxetivu ye usar la fuercia de forma controlada pa imponer l'orde y faer cumplir la Llei. En dellos países, los gobiernos cunten con fuercies armaes irregulares, que se llamen grupos paramilitares.
L'estudiu del emplegu de les fuercies armaes ye conocíu como ciencia militar. En sentíu ampliu esto arreya la considerancia d'ataque y defensa en trés "niveles": estratexa, arte operativo y táctica. Caúna d'estes árees estudia l'aplicación del usu de la fuercia p'algamar un oxetivu determináu.
Les fuercies armaes nacionales pueden ser entamaes como fuercies permanentes (o un exércitu regular), lo cual describe un exércitu profesional que la so única función ye la de preparar pa entrar en combate. En contraste, esiste l'exércitu civil, que se moviliza solo na midida na que riquir. La ventaya del exércitu civil xaz nel so menor costu pa la sociedá. La desventaxa ye qu'un exércitu civil atópase menos entrenáu y entamáu. Históricamente, los exércitos profesionales, de normal trunfaron contra exércitos civiles mayores en númberu n'enfrentamientos armaos.
Un permediu ente dambos sistemes, rique un cuadru de dirixentes compuestu por suboficiales profesionales y oficiales qu'actúen como una cadarma pa una fuercia a gran escala. En tiempos de guerra, esta cadarma completar con reclutes y reservistas (ex - soldaos que s'ufierten por un salariu amenorgáu pa entrenase dacuando col cuadru de dirixentes pa caltener les sos habilidaes militares intactes). Pa los estaos qu'opten por esta fórmula, esto xenera un equilibriu ente los pros y contras de cada sistema organizativo y dexa la formación d'exércitos xigantescos (en términos de millones de combatientes), necesarios en guerres modernes a gran escala.
Na mayoría de países grandes, les FF.AA. estrémense xeneralmente nun exércitu, una fuercia aérea y una armada (si'l país tien mariña). Estes divisiones pueden ser puramente pa facilitar l'entrenamientu y la xestión, o pueden ser cañes dafechu independientes responsables de conducir operaciones, independientemente de los demás servicios. La mayoría de los países pequeños tienen una única organización militar que toma toles FF.AA.
L'estáu de preparación d'una organización militar pue ser indicáu pol so estáu DEFCON (condición de defensa, n'EE. XX.) o'l so estáu BIKINI (Reinu Xuníu).